 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Зноў мароз, узьнялася мяцеліца,
лютаваць прадаўжае зіма.
Мілы дружа, мне ўсё ня верыцца,
што са мною цябе няма.
Дома сьвечкі даўно пагашаны,
і магілкі пад сьнегам сьпяць.
Дык няўжо і мяне, няшчасную,
пад канвоем будуць хаваць?
Ад удзячнасьці беларускае
вартаваць будуць нас дваіх.
Пад аховаю сэрцы з вуснамі –
не зьляцела каб слоўца зь іх!
Як зь зямелькі дзядоў і прадзедаў
ты сыходзіў, мой гаспадар,
нават сонца цябе пагладзіла,
цалавала твой мёртвы твар.
Мы ня ў роспачы, а з надзеямі
ў веліч праўды з табой жылі.
I таму сьціхлі буры з завеямі,
калі з хаты цябе нясьлі.
Не сумеліся толькі ворагі,
больш люцейшыя за зьвяроў –
злыдні, мучылі цяжка хворага,
запалохвалі дактароў.
Пахаваць нас і з хатаў вынесьці
не удасца ім без пары.
З мукаў нашых родзяцца й вырастуць
беларускія змагары!
З хмараў выгляне сонца яснае,
па балоце праляжа гаць.
Не, ня будуць мяне, няшчаснае
пад канвоем чужым хаваць!
1980
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
|
